بازی هر گونه فعالیت کودک برای کسب شادی و لذت است.
کودک برای لذت بازی می کند نه برای نتیجه. ما به نتیجه فکر می کنیم برای همین نمی توانیم بازی کنیم. بچه با هر چیزی که براش "کشف " داشته باشد بازی می کند. وقتی به بچه نحوه بازی کردن با یک اسباب بازی را یاد می دهیم فرصت کشف را از او می گیریم. ( این نکته خیلی مهمی برای شخص من بود. اشتباه تقریبا بارز و شاخص اکثریت پدر و مادرها. اسباب بازی مناسب و فرصت کشف رو باید در اختیار بچه بگذاریم و ناظرش باشیم همین. نه اینکه بهش یاد بدیم چطور با اون اسباب بازی بازی کنه.)
بازی بچه ها هیچ محدودیتی ندارد. بجز : 1- خطر جانی برای خودش یا دیگران ، 2- اشکال جدی در محیط ( از وبلاگ خودم – خلاصه جلسه اول بازی واندیشه)
***
پس می بینید که "بازی" خصوصا برای بچه های زیر دو سال آن چیزی نیست که ما در ذهنمان داریم. این که بچه در گوشه ای بنشیند و با اسباب بازیهای محدودی که براش تدارک دیدیم بازی کند چیزی جز نگاه کلاسیک و بسته به بازی نیست. در حالیکه بچه با هر چیزی که براش "کشف" داشته باشد بازی می کند. وقتی سینا حدودا 6 ماهه بود وقت آشپزی می آوردمش کنار خودم و از وسایل بی خطر آشپزخانه چیزهایی به دستش می دادم. "آبکش، در قابلمه ، قاشق چوبی ، چای صاف کن " و کاملا با آنها سرگرم می شد. در حالیکه شاید یک عروسک فقط چند دقیقه می توانست مشغولش کند. – اگر فرصت باشد از بازیهای مناسب برای بچه های زیر 1 سال هم خواهم نوشت-
مخصوصا در بازی بچه های زیر 2 سال مقوله اسباب بازی اصلا مهم نیست. بچه های این گروه سنی به دلیل اینکه در مرحله تقلید قرار دارند از بازی با وسایل بزرگترها بیشتر لذت می برند تا اسباب بازیهای خودشان. در گروه سنی بالای دو سال اسباب بازی مطرح می شود. بچه ها از فرآیند بازی لذت می برند نه نتیجه برای همین بازی هایشان به نظر ما بی معنی است.
***
اولين گروه بازيها برای بچه های زیر 2 سال ،بازيهاي "دست ورزي" هستند. دست ورزي براي تحريك لامسه.كودك بايد با هر آنچه در فضا ست ارتباط پوستي داشته باشد. لمس كند. از مايعات شروع مي شود تا جامدات مي رسد. بگذاريد با همه چيز بازي كند. " آب ، خاك، برنج، چاي" و هر چيز ديگر. - به جز چيزهاي واقعا خطرناك.( از وبلاگ خودم – خلاصه جلسه دوم کلاس بازی و اندیشه )
***
وقتی در جلسه دوم کلاس و در بخش بازیهای مناسب برای کودکان زیر 2 سال بازیهای دست ورزی مطرح شد برای من و بیشتر حاضرین تعجب برانگیز بود. هیچکدام از ما این بازیها را امتحان نکرده بودیم . هیچ کدام از ما دست زدن به "چای خشک" و "برنج" را بازی نمی دانستیم. بعد از کلاس وقتی به خانه برگشتم خیلی هیجان زده بودم. با کمی دودلی کمی "چای خشک" جلوی سینا گذاشتم و او تقریبا 20 دقیقه با چای و جابه جا کردنش و تجربه لمسش مشغول بود. – آنقدر مشغول که من سرلاکش رو به خوردش دادم و اصلا نفهمید!!- دفعه بعد جرات بیشتری پیدا کردم و شیشه مربای آلبالو رو جلوی بچه گذاشتم. حالا هر روز سعی می کنم قفسه ها را زیر و رو کنم و ببینم چه چیزهای بی خطری دارم که می توانم در دسترس سینا بگذارم.
***
یک خانوم مادر عزیز ،در این قسمت قضاوت را باید به عهده بچه ها گذاشت. شادی بچه و مشغولیتش نشانه خوب بازی کردنش است ، اگر بچه زیر دو سال دارید فقط یک بار یکی از بازیهای دست ورزی را امتحان کنید. اگر بچه استقبال نکرد برگردید و هر چی دلتان خواست به من بگویید. در ضمن قبل از هر چیزی لطفا سه پست مربوط به بازی و اندیشه رو در وبلاگ من بخونین.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر